ترون (Tron) چیست؟ از مفاهیم پایه تا معامله ترون

ترون (Tron)، یکی از محبوب‌ترین شبکه‌های بلاکچین (blockchain) متن باز (open sores) است. هدف این پلتفرم ایجاد اینترنتی است که بتواند به صورت غیرمتمرکز عمل کند. این پلتفرم غیرمتمرکز توانسته است در مدت زمان کوتاهی نظر سرمایه‌گذاران زیادی را به خود جلب کند. تیم ترون ادعا می‌کند این شبکه قادر است بسیاری از برنامه‌های غیرمتمرکز (Dapp یا Decentralized Application) در جهان را پشتیبانی کند. این برنامه‌های غیر متمرکز با استفاده از قراردادهای هوشمند و بر روی شبکه بلاکچین ترون اجرا می‌شوند. پس از اجرا، بدون نیاز به واسطه و بدون توقف به حیات خود ادامه می‌دهد.

ارز دیجیتال ترون و خالق آن

ارز دیجیتال یا توکن شبکه ترون، ترونیکس نام دارد و به صورت اختصار (TRX) نشان داده می‌شود و برای تبادلات داخلی پلتفرم استفاده می‌شود، ایده ترون اولین بار در سال 2017 توسط جوان چینی به نام جاستین سان (Justin Sun) معرفی شد. این مخترع جوان پیش از آنکه کار خود را بر روی ترون آغاز کند تجربه کار بر روی ریپل را نیز در کارنامه خود دارد. 

در ابتدا و پیش از راه اندازی شبکه بلاکچین ترون این ارز دیجیتال بر روی بلاکچین اتریوم بود به همین دلیل اولین توکن‌های ارائه شده ترون مبتنی بر اتریوم بودند. این توکن‌ها در سال 2017 برای اولین بار با قیمت 0.0019 دلار وارد بازار شدند و با سرعت بالای تراکنش‌های خود توانستند نظر سرمایه‌‍ گذاران زیادی را به خود جلب کنند. در این پلتفرم غیرمتمرکز در یک ثانیه 2000 تراکنش تایید می‌شود که 133 برابر بیت کوین و اتریوم است.

در سال 2018 این شرکت (شرکت بنیاد ترون (Tron Foundation)) توانست شبکه اصلی خود را در سنگاپور راه‌اندازی کند و رقابت در بازارهای جهانی را آغاز کرد. ویژگی متن باز بودن ترون باعث شده است که کاربران زیادی بتوانند از آن برای ساخت برنامه و اپلیکیشن استفاده کنند و با تولید محتوا برای آن‌ها بتوانند مقداری از ترونیکس یا TRX را به عنوان پاداش شبکه دریافت کنند. انتشار محتواها به راحتی انجام می‌شود و تولیدکننده محتوا می‌تواند با انتشار آنها پاداش مجددی را دریافت کند. در برنامه‌های اجتماعی معروف مانند فیسبوک و گوگل چنین امکانی وجود ندارد در این برنامه‌ها پاداش انتشار محتوا و رسانه کاملا در انحصار تولیدکننده برنامه می‌باشد و سودی برای تولیدکننده محتوا وجود ندارد. بنابراین استفاده از این برنامه‌های ترون امکان کسب درآمد را برای کاربران فراهم می‌کند. هم اکنون شرکت ترونیکس با 100 کارمند متخصص تلاش می‌کند اهداف خود را گسترش داده و آینده بهتری را برای تولیدکنندگان محتوا، رسانه و سرگرمی ایجاد کند.

تولید بلاک و اجماع در TRON

رمزنگار Tron، پلتفرمی است که از طریق شبکه بلاک چین این امکان را به کاربران می‌دهد که بدون دخالت شخص ثالث به طور مستقیم با تولیدکنندگان محتوا در ارتباط باشند. در واقع استفاده از استراتژی همتا به همتا (P2P) در این پلتفرم به مخاطبان شبکه‌های نرم افزاری اجازه می‌دهد که هزینه دسترسی به محتوای تولیدکنندگان را به صورت مستقیم به آنها بپردازند.

کل توکن‌های این ارز دیجیتال، 100 میلیارد واحد است که تا کنون بیش از 66 درصد آن وارد بازار شده است. ساختار و معماری این ارز دیجیتال در نوع خود پیچیده و خلاقانه است. بسیاری از فعالان ارزهای دیجیتال از جمله «ویتالیک بوترین»، خالق ارز دیجیتال اتریوم، معماری و ساختار این شبکه را برخلاف اصل تمرکززدایی ارزیابی می‌کنند. ساختار اصلی ترون در قالب سه لایه اصلی مورد بررسی قرار می‌گیرد. این سه لایه اصلی عبارت است از:

• لایه ذخیره‌سازی (Storage layer)

در طراحی این لایه از نظریه دیتابیس گراف استفاده شده است تا گوناگونی ذخیره داده‌ها محقق شود.

• لایه هسته (Core layer)

ماژول‌های اجماع، قراردادهای هوشمند و مدیریت حساب در بخش هسته این شبکه گنجانده شده است. برای طراحی قراردادهای هوشمند در این شبکه از زبان برنامه نویسی جاوا استفاده شده است اما قرار است از زبان‌های برنامه نویسی دیگر نیز در آن پشتیبانی شود. به علاوه قرارداد اجماع که در بخش هسته گنجانده شده از نوع اثبات سهام نمایندگی شده (DPOS) است.

• لایه برنامه کاربردی (Application layer)

برنامه نویسان و توسعه دهندگان برنامه‌های کاربردی می‌توانند از واسط‌های کاربری یا اینترفیس‌ها برای توسعه برنامه‌های غیر متمرکز در این لایه بهره ببرند.

اما یکی دیگر از تفاوت‌های شبکه ترون با دیگر بلاک چین‌ها، وجود انواع مختلف از نودها است. انواع نودها در این شبکه عبارت است از:

• نودهای شاهد نماینده ارشد (Super Representative Witness) یا نودهای SR

این نودها شرایط خاص و ممتازی در این شبکه دارند و وظیفه تولید بلاک، به عهده آن‌ها است. این نودها از طریق تایید تراکنش‌ها در این شبکه، پاداش دریافت می‌کنند. تبدیل شدن به نود SR به شرایط خاصی نیاز دارد. 

• فول‌نود (Full Node)

این نوع از نودها وظیفه انتشار تراکنش‌ها و بلاک‌ها و همچنین ارائه API را به عهده دارند.

• سالیدیتی نود (Solidity Node)

این نوع از نودها بلاک‌های قطعی را همگام‌سازی می‌کنند و همچنین API استعلام را ارائه می‌کنند.

الگوریتم اثبات سهام نمایندگی شده (DPOS) چیست؟

گفتیم که ترون شبیه به ارزهای دیجیتال معروف مانند بیت کوین و اتریوم، از الگوریتم‌ اجماع اثبات کار که مبتنی بر استخراج یا ماینینگ است، برای حفظ امنیت تراکنش‌های خود استفاده نمی‌کند. این شبکه از الگوریتم اجماع دیگری با نام اثبات سهام نمایندگی شده (DPOS) بهره می‌گیرد. می‌خواهیم به طور خلاصه این دو روش را شرح داده و مقایسه‌ای بین آن‌ها داشته باشیم.

در فرآیند استخراج ارزهای دیجیتال، نودهایی که برای این کار داوطلب می‌شوند موظف هستند تا توان پردازشی زیادی را که از طریق دستگاه‌های استخراج ارز دیجیتال تامین می‌شود، در اختیار این شبکه قرار دهند و شبکه نیز از آن‌ها برای تایید تراکنش‌ها کمک گرفته و در مقابل به این افراد پاداش می‌دهد. این توان پردازشی که نودها در اختیار شبکه می‌گذارند، به عنوان یک تضمین برای حفظ امنیت شبکه عمل می‌کند و نودها انگیزه‌ای برای خرابکاری و حمله به شبکه نخواهند داشت. این روش که الگوریتم اثبات کار (Proof of work) نامیده می‌شود تا اینجا به خوبی توانسته امنیت این بلاک چین‌ها را تامین کند اما اشکالاتی نیز دارد.

یکی از مهم‌ترین مشکلات استخراج ارزهای دیجیتال این است که دستگاه‌های ماینر برق زیادی مصرف می‌کنند که این امر در آینده می‌تواند یک تهدید محیط زیستی در بسیاری از کشورها تلقی شود. به علاوه فرآیند استخراج ارزهای دیجیتال بصورت مستقیم به دستگاه‌های ماینر وابسته است و همین امر بازار پرسودی را برای بسیاری از دلالان به وجود آورده است. همچنین بر اساس گفته‌های تیم ترون ممکن است در آینده ماینینگ انحصاری شود و افرادی که هیچ باوری به ارزهای دیجیتال ندارند قسمت‌های زیادی از عملیات ماینینگ را بر عهده بگیرند.

یکی از راه‌هایی که به عنوان جایگزین برای الگوریتم اثبات کار مطرح می‌شود، الگوریتم‌هایی مبتنی بر الگوریتم اثبات سهام (Proof of Stake – POS) است. در این روش دارندگان یک ارز دیجیتال می‌توانند با اختصاص ارز دیجیتال خود به شبکه، در عملیات تولید بلاک و تایید تراکنش‌ها مشارکت داشته و درآمد کسب کنند. با استفاده از این روش دیگر نیازی به خرید دستگاه‌های ماینر و یا مصرف برق نخواهد بود. 

تیم سازنده ارز دیجیتال و شبکه ترون معتقد هستند که این روش نیز به تنهایی کافی نیست و در عمل تنها کسانی که سرمایه بیشتری در دنیای واقعی دارند وارد شبکه شده و در نهایت تاثیرگذاری این افراد بالا می‌رود و به غیرمتمرکز بودن بلاکچین، صدمه وارد می‌کند. آنها بر این باورند که با یک تغییر می‌توان از این الگوریتم بهره برد.

الگوریتم استفاده شده در پلتفرم ترون اثبات سهام نمایندگی‌شده (Delegated Proof of Stake – DPoS) می‌باشد. ترون ادعا می‌کند که این روش شبیه‌سازی یک دموکراسی واقعی در فضای بلاک چین محسوب می‌شود که شهروندان در آن برای درست کار کردن جامعه، همیشه بهترین نماینده را انتخاب می‌کنند. در این الگوریتم همه افراد فعال در شبکه در تولید بلاک‌ها نقش ندارند و این کار توسط 27 نماینده از کل شبکه ترون انجام می‌گیرد. این نمایندگان در واقع از نوع نودهای شاهد نماینده ارشد (Super Representative Witness) یا نودهای SR هستند. همه کسانی که مالک ارز دیجیتال ترون هستند می‌توانند به نامزدهای نمایندگی رای بدهند. هر 6 ساعت این رای‌گیری تکرار و لیست نمایندگان بروز رسانی می‌شود. البته انتخاب این نمایندگان شرایطی دارد که یکی از این شرایط پرداخت 9,999 واحد ترونیکس (Tronix) به شبکه می‌باشد. این کار زمانی انجام می‌شود که یکی از نمایندگان در تایید تراکنش‌ها عملکرد خوبی نداشته باشد. در نتیجه اگر یکی از این نمایندگان قصد مختل کردن شبکه را داشته باشد و یا آفلاین شود بلافاصله نماینده دیگری با رای افراد فعال در شبکه جایگزین او خواهد شد. حداکثر زمان لازم برای تایید یک تراکنش 3 ثانیه است. شبکه Tron برای نمایندگان خود پاداش‌هایی را در نظر گرفته است و برای تولید هر بلاک، 32 کوین ترونیکس اختصاص داده است. به هر نماینده آلتکوین ترون سالانه 336,384,000 واحد ترون تعلق می‌گیرد. میزان رایی که نمایندگان دریافت می‌کنند در میزان پاداش دریافتی آنها موثر می‌باشد.

استفاده از این الگوریتم اجماع، با وجود مزایای زیاد، از طرف بسیاری از فعالان بازارهای ارز دیجیتال مورد انتقاد قرار گرفته است زیرا آنان معتقدند که این روش نوعی انحصار را در شبکه به وجود می‌آورد که با قواعد اولیه غیرمتمرکز بودن تضاد دارد.

مزایا و معایب اثبات سهام نمایندگی شده چیست؟

علیرغم اینکه الگوریتم اثبات سهام نمایندگی شده (DPOS) مزایای زیادی برای شبکه بلاکچین به وجود آورده است اما معایبی نیز برای آن دارد. 

مزایا روش اثبات سهام نمایندگی شده

• افزایش مقیاس‌پذیری و سرعت بلاکچین 

در الگوریتم اثبات سهام نمایندگی شده به دلیل محدود تعداد اعتبار سنج‌ها فرآیند پردازش و تایید تراکنش‌ها سریع تر انجام می‌شود و هر بلاک در بلاکچین می‌تواند تعداد تراکنش بیشتری را در خود جای دهد. این ویژگی می‌تواند تعداد تراکنش‌ها بر ثانیه را افزایش داده و به افزایش توان عملیاتی شبکه با کارمزد کمتر کمک نماید. 

• مشارکت در شبکه بدون نیاز به سرمایه مشخص

در شبکه‌های مبتنی بر اثبات سهام نمایندگی شده، هر کاربر می‌تواند با سهام‌گذاری مقادیر کمی سرمایه به یک اعتبار سنج تبدیل شود، بدون اینکه درگیر راه‌اندازی و مدیریت نود شخصی خود باشد. 

معایب روش اثبات سهام نمایندگی شده

• خطر متمرکز شدن شبکه

علی‌رغم اینکه محدود بودن تعداد نودها، مقیاس پذیری و سرعت بلاکچین را افزایش می‌دهد اما می‌تواند باعث متمرکز شدن شبکه بلاکچین شود. بسیاری از منتقدان این الگوریتم بر این باورند که محدود بودن تعداد اعتبار سنج‌ها در این الگوریتم می‌تواند احتمال مسدود شدن تراکنش‌های معتبر حساب‌ها را افزایش دهد. 

در مقابل این ادعا، طرفداران اثبات سهام نمایندگی شده بر این باورند که رای گیری مداوم برای تعیین اعتبارسنج از این مشکل جلوگیری می‌کنند. به عقیده آنها این فرآیند رای گیری می‌تواند نودهایی را که رفتار مخربی دارند و برای مدتی غیر فعال بوده‌اند را از میان اعتبارسنج‌ها حذف کنند.

مزایا ترون

عملکرد ترون، مورد انتقاد افرادی زیادی قرار گرفته است این افراد ترون را یک آلتکوین غیرمتمرکز می‌دانند. وجود تنها 27 نماینده برای تایید تراکنش‌ها و تولید بلاک‌های جدید باعث می‌شود که امنیت شبکه ترون پایین آمده و غیرمتمرکز بودن پلتفرم آن را زیر سوال برده شود. اما با این وجود هنوز هم ترون به عنوان یکی از محبوب‌ترین ارزهای دیجیتال بازار شناخته می‌شود و در صرافی‌ها و بازارهای خرید و فروش ارز دیجیتال معامله می‌شود. تراکنش‌های ترون هیچ گونه هزینه‌ای ندارد و کارمزد هر تراکنش آن حدودا صفر است. اما در پلتفرم‌های دیگر مانند بیت کوین و اتریوم برای هر تراکنش باید هزینه‌ای پرداخت شود. همچنین تایید تعداد زیادی تراکنش در آلتکوین ترون یکی از مزیت‌های استفاده از آن می‌باشد. این پلتفرم در هر ثانیه می‌تواند 2000 تراکنش را مدیریت کند اما در بیت کوین و اتریوم چنین چیزی امکان ندارد.

محبوبیت بالای TRON در سال‌های اولیه تاسیس آن، باعث شد این رمز ارز به عنوان یک ارز دیجیتال مبتنی بر بلاکچین در صرافی‌های ارز دیجیتال مورد معامله قرار بگیرد. جک ما (JackMa) بنیان‌گذار علی بابا در حال حاضر یکی از بزرگترین حامیان آلتکوین ترون می‌باشد.

رمز ارز ترون بعد از آن که برای اولین بار توسط جاستین سان در سال 2017 در سنگاپور معرفی شد با مبلغ 0.0019 دلار معامله شد و در سپتامبر همان سال این ارز دیجیتال با قیمت 0.002 دلار در اختیار صرافی‌ها قرار گرفت. در سال 2018 قیمت ارزهای دیجیتال رشد چشمگیری داشت قیمت هر واحد ترون نیز به 0.028 دلار رسید که این نشان دهنده رشد 10000 برابری قیمت این ارز دیجیتال از زمان پیدایش آن بود. با شروع روند نزولی قیمت ارزهای دیجیتال، قیمت هر واحد ترون نیز کاهش یافت اما نسب به سایر ارزها عملکرد بهتری از خود نشان داد. 

ارز ترون برخلاف ارزهای دیگر غیر قابل استخراج است و در حال حاضر تعداد کل ترون‌های موجود در شبکه 100 میلیارد می‌باشد که حدود 66.6 میلیارد واحد از این تعداد در گردش است. این احتمال وجود دارد که در سال 2020 تولید تمام واحد‌های این ارز دیجیتال به اتمام برسد. شما با خرید تنها یک ترون می‌توانید در فرآیند شبکه ارز دیجیتال شرکت کنید. انجام این تراکنش‌ها توسط الگوریتم اثبات سهام نمایندگی‌شده (dpos) صورت می‌پذیرد.

قیمت ترون نسبت به سایر ارزهای دیجیتال بسیار ارزان است زیرا هدف این پلتفرم ایجاد یک اکوسیستم گسترده برای ایجاد شبکه جهانی غیرمتمرکز می‌باشد تا تولیدکنندگان برنامه‌های دیجیتال بتوانند بدون واسطه محتوای تولید شده را در اختیار کاربران قرار دهند.

  امنیت ارز دیجیتال ترون

برای انجام تراکنش‌ها، در ارز دیجیتال ترون از الگوریتم DPoS استفاده می‌شود. بسیاری از ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین که مبتنی بر الگوریتم اثبات کار و اتریوم که مبتنی بر الگوریتم اثبات سهام (proof of stake) هستند. این الگوریتم دارای مقیاس‌پذیری بیشتری نسبت به دو الگوریتم دیگر می‌باشد. بدین ترتیب شبکه ترون امکان ساخت بلوک‌های بیشتری را خواهد داشت.  

کوین‌های TRX را می‌توانید در کیف پول‌های ارز دیجیتال که از این رمز ارز پشتیبانی می‌کنند نگهداری کنید. هر والت ارز دیجیتال دارای یک کلید خصوصی (privet key) و یک کلید عمومی (public key) می‌باشد. آلتکوین‌هایی که در کیف پول دیجیتالی (Digital Wallet) خود نگهداری می‌کنید به دلیل غیرمتمرکز بودن، نسخه پشتیبانی ندارند بنابراین برای دسترسی به دارایی والت خود می‌بایست کلید‌های خصوصی و عمومی کیف پول خود را به خوبی نگهداری کنید و از آنها یک نسخه پشتیبان تهیه کنید.

 کیف پول‌های دیجیتالی ترون

از آنجا که استخراج ترون با استخراج ارزهای دیجیتال دیگری نظیر بیت کوین و اتریوم متفاوت است. شما می‌بایست برای استخراج ترون حتما در کیف پول دیجیتالی خود TRX که ارز دیجیتال شبکه Tron می‌باشد را موجود داشته باشید. بنابراین باید در مرحله اول یک کیف پول برای نگهداری ارزهای دیجیتالی خود تهیه کنید. در ادامه چند نمونه از بهترین کیف‌ پول‌های ارز دیجیتال ترون معرفی شده است.

• والت ترون لینک(TronLink)

کیف پول ترون لینک در سیستم عامل‌های اندروید، IOS و ویندوز اجرا می‌شود. این کیف پول به صورت رسمی توسط شرکت ترون معرفی شده است و یکی از والت‌های مناسب برای خرید ترون و ذخیره سازی آن به شمار می‌آید.

• والت لجر (Ledger)

والت Ledger Nano X به صورت سخت افزاری می‌باشد. شما می‌توانید با استفاده از برنامه Tronscan که توسط تیم ترون توسعه یافته است از این کیف پول برای نگهداری ترون‌های خود استفاده کنید.

•  اتمیک والت (Atomic Wallet)

اتمیک والت یکی از کیف پول‌های بسیار امن و معتبر می‌باشد. علاوه بر ترون این والت ارزهای دیجیتال دیگری را هم پشتیبانی می‌کند، بنابراین اگر تمایل داشته باشید چند نوع ارز دیجیتال را ذخیره کنید می‌توانید از این کیف پول استفاده کنید. این والت در نسخه‌های موبایل و دسکتاپ موجود است.

• تراست والت (Trust Wallet)

اگر به دنبال یک کیف پول با امنیت بالا و قابل استفاده بر روی تمام سیستم‌های اندروید و ویندوز هستید می‌توانید از کیف پول تراست والت استفاده کنید. این والت توسط شرکت بایننس ارائه شده است و می‌تواند تمام ارزهای دیجیتال ترون، بیت کوین، اتریوم، لایت کوین و کوین‌های دیگر را نگهداری کند.

برنامه‌های آینده ترون

ترون یک پروژه بلند مدت می‌باشد مطابق با برنامه‌ریزی‌های تیم توسعه ترون، این پلتفرم تا سال 2027 می‌بایست 6 مرحله زیر را پشت سر بگذارد.

• اکسدس (Exodus)

در فاز اول، بنیاد ترون در تلاش برای ایجاد پلتفرمی می‌باشد که در آن تبادل و ذخیره محتوایی که توسط تولید کنندگان ایجاد می‌شود بصورت همتا به همتا (P2P) و رایگان انجام شود. در حال حاضر بنیاد ترون در فاز اول قرار دارد.

• ادیسه

بنیاد ترون در این فاز نیز همانند فاز اول تلاش می‌کند پلتفرمی رایگان برای محتوا، ذخیره سازی و توزیع آن به صورت همتا به همتا ارائه دهد. این بنیاد تلاش می‌کند اکوسیستمی شبیه اثبات سهام ایجاد کند که توسط تولیدکنندگان و مصرف کنندگان محتوا کنترل می‌شود.

• گریت وویج (Great Voyage) / آپولو (Apollo)

در این دو مرحله قرار است تولیدکنندگان محتوا با استفاده از توکن‌های شخصی شده خود بتوانند برندهای شخصی خود را تولید کنند.

• استارترک (Star Trek)

این فاز با توسعه پلتفرم گیمینگ غیرمتمرکز به دنبال ایجاد سیستمی واحد مانند (augur) می‌باشد.

• اترنیتی(Eternity)

در مرحله آخر قرار است با استفاده از شبیه سازی پلتفرم اتریوم و IPFS اکوسیستم ترون را توسعه دهند.