ارزهای دیجیتال فرصتی مناسب برای گشایش تجارت در ایران
اصلاح تصویبنامه تعیین تکلیف تجهیزات استخراج ارزهای دیجیتال کشور توسط هیئت دولت مزایا زیادی برای کشور خواهد داشت.
براساس یادداشت سهیل نیکزاد کارشناس حوزه ارزهای دیجیتال فرصت دادن به ارزهای دیجیتال مزایای زیادی خواهد داشت. از جمله این مزایا میتوان به امکان رونق صادرات و واردات کشور با انجام اقدامات لازم توسط بانک مرکزی و نهادهای دیگر اشاره کرد. همچنین اگر کسی مشکل مالی داشته باشد، با پیدا کردن شرکای تجاری که حاضر هستند با ارزهای دیجیتال معامله کنند میتوانند بسیاری از مشکلات خود را حل کنند.
یکی از انتظاراتی که فعالان حوزه رمز ارزها میتوانند در این مورد داشته باشند، تبدیل بازار ارز دیجیتال به بازار آزاد میباشد بدین معنی که دولت فضایی که برای بازار ارزهای دیجیتال ترسیم میکند فضای بازی باشد. بدین ترتیب دیگر وزارت نیرو این سختگیری و حساسیت را نسبت به قیمت برق ماینرها نداشت و از طرفی درباره فعالیت صرافیهای ارز دیجیتال نیز در داخل کشور مشکلی بوجود نمیآمد. اگر بانک مرکزی شرایطی را ایجاد کند که صرافیهای ارز دیجیتال بتوانند مجوز دریافت کنند، آنگاه میتوانند عملکرد بهتری داشته باشند.
در حال حاضر کسب و کارهای زیادی وجود دارند که خرید و فروش بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال انجام میدهند؛ با سازماندهی و اعطای مجوز به این کسب کارها آنها میتوانستند با استفاده از همین مجوز، جذب سرمایه کنند و به ایجاد بازاری مستحکم کمک کنند. این موارد میتوانست روند اجرای مصوبههای دولت را راحتتر کند.
اما اجازه بدهید نیمه پر لیوان را ببینیم این اقدام میتواند گامی موثر در این حوزه باشد. در حال حاضر مهمترین مشکل استخراج ارزهای دیجیتال در کشور این است که مجوز استخراج ارزهای دیجیتال به چه افرادی داده میشود؟ قیمت برق دستگاههای استخراج ارز دیجیتال با چه نرخی محاسبه میشود؟ شرایط فعلی صنعت ماینینگ در کشور منصفانه نیست. در حال حاضر به کسانی که پتانسیل فنی دارند و میخواهند از راه قانونی ارز دیجیتال استخراج کنند به قیمت منصفافه برق داده نمیشود، شرایط خوبی برای آنها وجود ندارد. اگر چه دولت، استخراج ارز دیجیتال در کشور را یک صنعت برشمرد؛ اما قیمت برق آن بر اساس تعرفه صادراتی؛ یعنی چند برابر نرخ صنعتی محاسبه میشود.
در جایی که دولت باید بستر فعالیت ماینرها را هموار میکرد و به مردم اجازه میداد کسب و کار خود را توسعه دهند تنها راه کسب درآمد را دریافت هزینه برق میداند. اما سوال ماینرها این است که چرا با این صنعت نیز مانند دیگر صنایع برخورد نمیشود. صنایعی مانند فولاد و آلومینیوم برق زیادی مصرف میکنند و حدود 15-20 درصد برق کشور به آنها تعلق میگیرد؛ اما چرا فعالان صنعت ارز دیجیتال باید تعرفه خارجی آن را پرداخت کنند. اصلا قابل توجیح نیست که از فردی در ایران زندگی و کار میکند هزینه برق صادراتی دریافت شود؛ زمانی که در آبان ماه سال گذشته اینترنت کشور قطع شد، مشخص شد حدود 8 درصد استخراج ارزهای دیجیتال جهان در ایران انجام میشود. همین حالا هم درصد زیادی از ماینینگ جهان در کشورمان انجام میشود اما به صورت قاچاق و غیرقانونی؛ زیرا قیمت برق برای ماینرها غیر اقتصادی است. به همین دلیل ما در استفاده از پتانسیل رمز ارزها در کشور بسیار ضعیف هستیم، در حالی که میتوانیم عملکرد بهتری داشته باشیم.
هماکنون مجموع تراکنشهای رمز ارزها در کشور فراتر از اقتصاد ایران میباشد. برای مثال تتر در زمان نگارش این مطلب حدود 45 میلیارد دلار تراکنش داشته است. که این رقم برای کل ارزهای دیجیتال به 100 میلیارد دلار میرسد. بخش بزرگی از این تراکنشها میتواند جایگزین خرید و فروش کشور ما شود؛ در سال گذشته اوج صادرات و واردات ایران حدود 81 میلیارد دلار بود؛ بنابراین با این حجم از بازار کشور، خیلی از کارها را میتوان با استفاده از رمز ارزها انجام داد. در حالی که 10 سال پیش چنین چیزی را قابل تصور نبود.
ترجمه و جمعآوری: تیم خرید و فروش بیت کوین صرافی ارز دیجیتال همتاپی